Szuflada rodziców

W tej szufladzie znajdziecie omówienie niektórych zagadnień, z którymi przychodzą rodzice z dziećmi do jednej z Poradni Psychologiczno-Pedagogicznych w Krakowie. Takich Poradni w Krakowie jest kilka, w mniejszych miastach zazwyczaj jedna i przeważnie jedna w gminie. Może zainteresują Was te zagadnienia, a może chcielibyście przeczytać o czymś innym, lub o coś zapytać?
Napiszcie na adres: ekurzej@poczta.onet.pl. Postaram się odpowiedzieć.

Czy wiecie, co to jest dysleksja?
Wygląda groźnie i może utrudniać życie szkolne waszym dzieciom. Jest to pewna trudność w nauce czytania i pisania. U młodszych dzieci objawia się wolnym tempem uczenia się liter, tzw. brzydkim pismem i trudnościami w czytaniu. Trudności w pisaniu określa się też terminem dysgrafia, a trudności w zapamiętaniu i stosowaniu reguł ortograficznych terminem dysortografia. Dysortografia jest szczególnie uciążliwa dla uczniów starszych klas. Mimo, że znają oni zasady i potrafią je wyrecytować, nie stosują ich w pisaniu. Trudności te wynikają zazwyczaj z wolniejszego tempa rozwoju niektórych struktur mózgowych odpowiedzialnych za odbieranie i koordynowanie bodźców wzrokowych, słuchowych i ruchowych . W innych zdolnościach intelektualno - poznawczych, mózg dyslektyków działa bez zarzutu. Pamięć logiczna, myślenie i przyswajanie wiadomości są u nich rozwinięte często w stopniu ponadprzeciętnym. Są to na ogół bardzo zdolni uczniowie. Czy warto z tym walczyć? Czy można to przezwyciężyć? - pytają rodzice.
Oczywiście, że można. Człowiek jest .urządzeniem" bardzo elastycznym i poprzez umiejętnie prowadzone ćwiczenia można bardzo poprawić tempo pisania, czytelność pisma, można zmniejszyć liczbę błędów i umożliwić korzystanie z własnych notatek na lekcjach i wykładach. Na pewno warto. Wymaga to przede wszystkim współpracy rodzica i dziecka, cierpliwości i motywacji samego dyslektyka, to ostatnie jest szczególnie trudne do osiągnięcia. No i trzeba jeszcze wiedzieć jak ćwiczyć. Z tym pytaniem najlepiej udać się do swojej rejonowej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej, gdzie wszystkie porady i badania są bezpłatne. Można też spróbować samemu pamiętając o kilku ogólnych wskazówkach. A oto one:

1. Zwracamy uwagę na prawidłowe ułożenie ręki. Łokcie i nadgarstki obu rąk powinny być oparte na stole. Ołówek trzymamy między kciukiem a palcem wskazującym, opieramy na palcu środkowym. Są specjalne nakładki na ołówki dla tych, którzy mają z tym kłopoty.
2. Ćwiczenia w pisaniu najlepiej jest wykonywać zwykłym ołówkiem, który łatwo można zmazać, jeśli zrobimy błąd.
3. U młodszych dzieci zwracamy uwagę na kierunek pisania liter i prawidłowe łączenia, tak, aby nie powstawały dodatkowe pętelki i laseczki. Kółka piszemy zawsze od górnej krawędzi linijki w odwrotną stronę niż wskazówki zegara, czyli w  lewo. Proste elementy liter zawsze z góry na dół. Pozwala to wyrobić z czasem płynność pisania.
4. U starszych dzieci utrwalamy prawidłową pisownię, zapisując trudny wyraz kilka razy, ale nie więcej niż jedną, lub dwie linijki. Następnie układamy z tymi wyrazami, których pisownię wcześniej przećwiczyliśmy, krótkie zdania.
5. Bardzo pomocne jest pogrubianie kolorowym pisakiem litery, która jest kluczowa w tym słowie np.: ogórek, życie, krótki. A zdanie może być np. takie: Zielony ogórek ma krótkie życie.

I starajcie się, aby wasze dziecko pisało własnoręcznie, bez pomocy klawiatury, bo to nie jest to samo. Ćwiczenie z dzieckiem i wymyślanie zdań może być całkiem wesołą wspólną zabawą.

Powodzenia!

Zespół ADHD
ADHD - Attention Deficit Hyperactivity Disorder, czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej z zaburzeniami koncentracji uwagi, zwany też zespołem hiperkinetycznym. Szacuje się, że choroba ta występuje nawet u około 20% badanych dzieci.

Objawy ADHD można podzielić na trzy rodzaje:

1. zaburzenia koncentracji uwagii (dotyczy przede wszystkim dziewczynek)
2. nadruchliwość (głównie chłopcy)
3. impulsywność (podobnie jak nadruchliwość, dotyczy głównie chłopców)

ZABURZENIA KONCENTRACJI UWAGI:

1. Dziecko nie jest w stanie skoncentrować się na szczegółach podczas zajęć szkolnych, pracy lub w czasie wykonywania innych czynności. Popełnia błędy wynikające z niedbałości.
2. Ma trudności z utrzymaniem uwagi nad wykonywanymi zadaniami, czynnościami, grami itp.
3. Często wydaje się nie słuchać tego co się do niego mówi.
4. Ma problemy z wykonywaniem codziennych obowiązków.
5. Nie lubi, ociąga się, unika rozpoczęcia zajęć wymagających dłuższego wysiłku umysłowego- jak nauka szkolna czy zajęcia domowe.
6. Często gubi rzeczy niezbędne do pracy lub innych zajęć, np. zabawki, przybory szkolne, książki itd.
7. Łatwo rozprasza się pod wpływem zewnętrznych bodźców.
8. Zapominach o zwykłych, codziennych sprawach.
9. Ma problemy ze zorganizowaniem sobie czasu i pracy.

NADRUCHLIWOŚĆ:

1. dziecko ma nerwowe ruchy rąk, stóp.
2. Nie jest w stanie usiedzieć w miejscu. Wstaje z ławki w podczas lekcji lub sytuacji wymagających spokojnego siedzenia.
3. Ma trudności ze spokojnym bawieniem się lub odpoczynkiem.
4. Chodzi bez celu, nie mogąc sobie znaleźć miejsca.
5. Wspina się się po szafach, oknach.
6. Potrafi mówić, mówić i mówić.

IMPULSYWNOŚĆ:

1. Podczas rozmowy, słuchania - często przerywa lub przeszkadza.
2. Wyrywa się z odpowiedzią zanim pytanie zostanie do końca sformułowane.

Rozpoznanie ADHD jest możliwe wówczas, gdy:

1. W przypadku zaburzeń koncentracji uwagi i nadruchliwości wystepuje po sześć objawów, które utrzymują się około sześciu miesięcy.
2. Objawy te występują co najmniej w dwóch sytuacjach, np. w szkole, na podwórku lub w domu.
3. Objawy nie mają miejsca podczas trwania innych stwierdzonych chorób, np. schizofrenii dziecięcej czy innych psychoz, nerwic lub stanów lękowych.
4. Kliniczne upośledzenie społeczne i szkolne w zakresie nauki.

Etiologia ADHD:

1. urazy okołoporodowe
2. alergia pokarmowa
3. zatrucie (np. ołowiem)
4. uwarunkowania psychospołeczne
5. największe znaczenie mają czynniki genetyczne. Wśród rodzin chorych dzieci (głównie u rodziców), 30-50% miało w dzieciństwie rozpoznanie ADHD, natomiast około 70% - miało podobne objawy.

Leczenie:

1. farmakoterapia (pod kontrolą lekarza)
2. dostosowanie metod nauczania do potrzeb dziecka
3. psychoedukcja