Pornografia.

Wśród nieograniczonych sieciowych zasobów trzy czwarte stanowią strony o tematyce pornograficznej. Trafianie na nie często odbywa się niezależnie od intencji użytkownika. W wielu wypadkach przeglądarka internetowa jest brutalnie i bez naszej wiedzy, kierowana automatycznie na tego typu serwisy - nierzadko płatne. Na witrynę pornograficzną można wejść szukając informacji np. o Harrym Potterze.

Powszechnym zagrożeniem stało się tez w ciągu ostatnich lat rozpowszechnianie pornografii dziecięcej w Internecie. Handel materiałami porno między użytkownikami dokonuje się poprzez tematyczne kanały i listy dyskusyjne [Jedna z pedofilskich list została usunięta z serwera TP Internet dzięki interwencji samych internautów].

Nowym zjawiskiem jest pornografia dziecięca generowana w sposób komputerowy. Nie biorą w niej udziału realne osoby, jednak skutki oglądania tego rodzaju materiałów są -szczególnie dla młodych ludzi - nie mniej realne. Współczesne prawo niestety nie uwzględnia jeszcze postępu technologicznego w tym zakresie i nie interpretuje jednoznacznie wirtualnej pornografii. Internetowe sposoby porozumiewania się między osobami z całego świata - komunikatory [IRC, ICQ, gadu-gadu], czaty, grupy dyskusyjne to "miejsca" rozmów, spotkań, randek, które nastolatki prowadzą bez wychodzenia z domu. Rodzice nie widzą i nie znają znajomych swych pociech. Pociechy zresztą w rzeczywistości same swych rozmówców nie znają, a pozostając w obrębie własnego pokoju czują się bezpieczne. Anonimowość, i przez to intymność, którą zapewnia czat czy komunikator zachęca do zwierzeń i zaufania. Młody użytkownik komputera onieśmielony seksualnością i rozmową o niej "w realu" jest skłonny szybciej podjąć temat i otworzyć się. Wynikają stad zagrożenia dla dzieci zupełnie nowe. Przestępca seksualny z sieci nie czeka już za boiskiem czy pod szkołą na swoją ofiarę, ale wysyła swemu nastoletniemu rozmówcy obrazki, zdjęcia, mające rozproszyć jego seksualne obawy. Przemyślnymi krokami, podszywając się pod kogoś innego i bez pośpiechu potrafi zdobywać zaufanie dziecka, by w konsekwencji doprowadzić do spotkania.

Czy rodzice mogą sobie poradzić z takim zagrożeniem, które wchodzi do domu bez zgody i zezwolenia? Trudno o uniwersalne zabezpieczenia. Największym może być kontakt rodzica ze swym dzieckiem, uświadomienie mu zagrożeń i ograniczanie czasu spędzanego przy komputerze.

Filtr rodzinny - dotyczy tylko jednego rodzaju przeglądarki. Jego zadaniem jest usuwać z wyników wyszukiwania te strony, które najprawdopodobniej zawierają treści przeznaczone dla dorosłych. Filtry ograniczają też możliwość sztucznego podwyższania pozycji takiej właśnie strony w wynikach wyszukiwania. Działa on jednak w sposób automatyczny, nie gwarantując bardzo skutecznej eliminacji np. stron z treściami pornograficznymi lub zawierającymi wulgarne wyrażenia. Filtr można włączyć i wyłączyć jednym kliknięciem myszki albo też zablokować sobie tylko znanym hasłem. Zablokowana zostaje wtedy możliwość nawet tymczasowego wyłączenia filtra przez osoby nieupoważnione (np. dzieci). Będzie on wówczas włączony na stałe i zablokowany, a ustawienia te będą zapamiętane i nawet po zamknięciu i ponownym uruchomieniu przeglądarki.


Programy filtrujące [np. CENZOR] są bardziej uniwersalne niż filtry rodzinne. Gdy dziecko chce otworzyć jakąkolwiek stronę, program najpierw sprawdza, czy nie zawiera ona szkodliwych treści. Jeśli tak - zablokuje jej wyświetlenie.